Nie wiem, jak to jest u Was, ale moje dziecko jest bardzo grzeczne w kościele. Troszkę sobie powierzga, troszkę się porozpycha, ale naprawdę – bez przesady. Tak, wciąż jeszcze na nie czekamy. 🙂 Pamiętam, że ja też byłam grzeczna. Chyba. Tylko z jakiegoś powodu nie miałam zbytniej możliwości, żeby swoją grzeczność zaprezentować księdzu (poza wrzuceniem na tacę tego, co od…
Read more
Pierwszy raz na roraty przyszłam jako bardzo już dorosły człowiek. Wstając o 5:30 z zamiarem pójścia do kościoła czułam się jak prawdziwy Boży rycerz (w wersji żeńskiej). Pewna byłam, że msza zaczynająca się o 6:00 rano prowadzona będzie przez zaspanego księdza jest dla niewielkiej grupki parafian (pewnie staruszków). Dochodząc do kościoła widziałam ciemność – wszedzie ciemność, wewnatrz i na zewnątrz….
Read more
No i stało się. Pierwszy raz, od kiedy ze względu na wyższe dobro – mojego dziecka dobro – zdecydowałam się na zafundowanie sobie luki w CV. To była przemyślana decyzja i nie żałuję jej, a jednak… szkoda, że nie ma mnie dzisiaj w pracy. 10 listopada (tak jak i np. koniec kwietnia) to dzień, w którym nauczycielska potrzeba opowiadania (bo…
Read more
Pisanie o Halloween budzi we mnie mieszane uczucia. Nie dlatego bynajmniej, żebym nie miała na ten temat swojego zdania. Chodzi o to, że tyle co roku pisanych jest tekstów: że to szatańskie święto. Że to niepolskie święto. Że brzydkie. Że zagrożenia duchowe. Albo z drugiej strony: ze wesołe, że zabawa, że bez przesady, że Kościół to się w ogóle zawsze…
Read more